Geçen haftasonu Polonya'daydık. Tabi ki Brno'da yaşadığımız için bize bu kadar yakında bulunan insanlık tarihinin en utanılası açık hava müzesini ziyaret etmeden olamazdı. Araba ile yaklaşık olarak 3 saat sonra Auschwitz Concentration Camp 'a ulaşmış olduk. Normalde internet üzerinden online rezervasyon yaptırmanız lazım ve hangi dilde istiyorsanız ona göre rehberli tur seçmeniz gerekiyor.
Biz yaz başından beri takipteydik ancak bir türlü ingilizce rehber eşliğinde olan turu yakalayamadığımız için şansımızı direkt giderek denemek istedik. İyi ki de gitmişiz. Gerçi gider gitmez içeri giremedik ancak en azında saat 3'ten sonra içeri tekrar rehbersiz giriş için bilet verildiğini öğrendik. (3 'ten sonra müzeye giriş ücretsiz aklınızda bulunsun.) Neyse bizde 3 saatlik zaman dilimini değerlendirmek istedik ve bulunduğumuz kamp alanına yakın Birkenau 'ya geçtik. Bu arada iki kamp arası çok yakın ,yaklaşık 2 km. Aynı zamanda iki kamp arasında shuttle bus hizmeti var ve tabi ki yine ücretsiz. Biz yürüyerek gidip otobüsle geri dönmeyi tercih ettik. Aslında biraz da bulunduğumuz alanın enerjisini hissetmek istedik. O masum insanların o bölgede o penceresiz vagonlardan indikleri zaman ki tuhaf, karmaşık duygularını hissetmek istedik. Gidince ne demek istediğimi anlayacaksınız çünkü kampın kurulduğu alanda normalde tam bir huzur sessizliği ve doğa coşması mevcut.
Tüm alan o kadar büyük ve kampta sistem o kadar belli ki insan inanamıyor burada yaşananlara gerçekten. İnsanın insana yaptığına inanmak gerçekten güç bi durum. Neden ? diye sormak anlamsız,düşünceler beyhude.... Zaten alanı gezen herkeste derin bi düşünce ve sessizlik hakim.Katliamı nasıl anlatmak gerek bilemiyorum. Sonuçta burda milyonlar vahşice ,sistematik bir şekilde öldürülmüş. İnsanların,çocukların,kadınların o tren vagonlarından indikleri zaman ne düşündüklerini düşünmek bie ürpertiyor. Bi an midem bulanıyor,ağlamak istiyorum ama bi duygu donması.. İnsanın boğazında ki o korkunç düğümlenme ...
Neyse burda yeterince insanlığımızdan utandıktan sonra asıl meşhur olan Auschwitz'e doğru gitmek için yol alıyoruz.
Ahh şu kapıda yazan meşhur yazı ARBEIT MACHT FREI ' Çalışmak Özgür Kılar''
1872 yılında Alman yazar Lorenz Diefenbach bu sözü kitabında kullandığı zaman ülkesinin ve insanlık tarihinin en utanç verici ayıbının simgesi haline geleceğini nerden bilebilirdi .. Anlatmanın gerçekten güç olduğu bi durum ,insanın insana yaptığını başka hangi canlı birbirine yapar ? İnsan insanın gerçekten de kurduydu sanırım. İçerde gördüğüm resimler,eşyalar,saçlar,protezler,çantalar ve dahası .. Buraya gelipte bu kapıdan geriye aynı hissiyatla çıkabilen bir insan olduğuna inanmak istemiyorum. Gerçekten kimse birbiriyle konuşmuyor,yorum yapılmıyor.. Sanırım insanoğlu dünyada varoldukça bu tarz hikayeler,bu tarz mekanlar olmaya ve insanlar ölmeye ve öldürülmeye devam edecek =(
Burası da insanların malesef kurşuna dizilerek öldürüldükleri duvar ,kendime sürekli neden diye sorma ihtiyacı hissettim.. Neden ? Neden ? Neden? Şimdi devam eden savaşlar,silah sanayi,insan ticareti .. Neden insanlar hep başka kötü şeylerin peşinden gidiyor..Birlikte huzur içinde yaşanabilecek bir yer neden inşa edilemiyor. Sonuçta hiç birşey değişmiyor. Sanırım bu seyahat insana ve insanlığa olan umudumu kalbimin biraz daha derinlerine gömmeme sebep oldu. Hüzünlendim ve insalıktan nefret ettim. Kötüler hep var ve varolmaya devam edecekler.
Siz de bu yazıyı okuduktan sonra lütfen üstte ki fotoğrafta çıplak zeminde uyuyan çocuğun yerine kendinizi koyun. Onun ilk uyuduğu gece neler düşündüğünü ve umutlarını düşünün. İnanıyor muydu acaba o kamptan geri çıkış yolunun olduğuna? Evet evet üşüyordu,karnı açtı ve siz görmediniz ama 1000 kişi ile aynı kamp koğuşunu kullanıyordu. Ağlayabiliyor muydu ,şokta mıydı? Bi an kendinizi sadece bir geceliğine orda hayal edin ve iyi bir insan olmaya adayın ömrünüzü ...
Albert Einstein ne demiş ''GENELDE İNSANLIĞIN KADERİ HAKETTİĞİ OLACAKTIR.''
